Perkembangan saterusna tari Jaipongan lumangsung dina taun 1980-1990-an, nalika Gugum Gumbira nyiptakeun tari séjénna kawas Toka-toka, Sétra Sari, Sonteng, Pencug, Kuntul Mangut, Iring-iring Daun Puring, Rawayan sarta tari Kawung Anten.
Hadirna Jaipongan mikeun kontribusi anu cukup badag ka para seniman tari pikeun leuwih aktip deui ngadongkar jenis tarian rahayat anu saméméhna kurang perhatian.
Tari Jaipongan dimangpaatkeun ku para seniman tari pikeun ngayakeun kursus-kursus tari Jaipongan, dimangpaatkeun ogé ku pangusaha pub-pub peuting pikeun metot sémah,
Marengan
mudarna jenis kasenian di luhur, urut pamogoran (panongton nu aktif
aktif dina seni pintonan Ketuk Tilu/Dogér/Tayub) pindah perhatiannana
kana seni pintonan Kiliningan, nu aya di daerah basisir kaler Jawa Barat
(Karawang, Bekasi, Purwakarta, Indramayu, jeung Subang) katelah
Kiliningan Bajidoran nu pola tarina jeung pintonannana mibanda sasaruaan
jeung kasenian samemehna (Ketuk Tilu/Dogér/Tayub).
